Jongleren
Met mijn familie kijk ik naar de jongleer-act van het kindercircus. Twee balletjes in de lucht, 3 balletjes in de lucht, een bal tussen de benen door en weer in de lucht… Een balletje valt, het meisje pakt het op en probeert het met de andere balletjes weer in de lucht te houden. Weer valt er een balletje, het meisje kijkt geschrokken en pakt het balletje op om het weer snel in de lucht te gooien.
Mijn gedachten dwalen af naar een alleenstaande moeder die ik nu geruime tijd in mijn praktijk zie. Ze kan haar drukke kinderen niet goed meer aan. Al snel komen we erachter dat het niet alleen de drukte van haar kinderen is, maar dat ze zichzelf helemaal wegcijfert en de balletjes niet meer hoog weet te houden.
Een balletje zijn haar kinderen, een balletje is haar werk, een balletje is haar huishouden en een ander balletje is haar familie.
Ik zie dat deze moeder met man en macht alle balletjes hooghoudt, terwijl ze vergeet dat zij zelf het allerbelangrijkste is. Zij moet zelf overeind blijven staan, om alle balletjes succesvol in de lucht te kunnen houden. Samen kijken we hoe ze rust in haar week kan krijgen, door meer tijd voor zichzelf te nemen. Waar krijgt ze energie van en wat heeft ze nodig? Ze komt erachter dat ze weer wil gaan sporten en haar gitaar van zolder wil plukken. Ze wil minder gaan werken, de kinderen af en toe bij vriendjes laten spelen. En als de kinderen er zijn, wil ze meer met ze spelen en het huishouden wat minder goed doen.
Ik zie de moeder in de loop van de weken weer sterker en blijer worden.
Ineens zie ik haar gelukkig jongleren, wat een fijn besef is dit voor haar.
Het meisje van het circus lacht naar het publiek. Ze maakt een diepe buiging en loopt met alle balletjes in haar handen trots het podium af. Onder luid applaus.