Hulp mag je vragen
Het lijkt wel of mensen in deze tijd allemaal denken dat ze alleen moeten opvoeden. Om hulp vragen lijkt een taboe. Sommige mensen vinden het heel spannend om met mij over de opvoeding van hun kinderen te praten. Andere mensen schamen zich als ze aangeven dat het hun te veel is. En dan lukt het al helemaal niet om in de familie of vriendenkring te vragen of iemand een dag wil oppassen of helpen, om even wat tijd voor jezelf te hebben. Het voelt voor mensen kwetsbaar om hulp (professioneel of in het netwerk) te vragen, terwijl het juist sterk is om op deze manier contact met elkaar te hebben.
Zo sprak ik laatst een moeder die alleen haar 3-jarige dochter opvoedt en dacht dat ze alles fout deed. Toen ik aangaf dat het mij een goed idee lijkt dat ze een belangrijk persoon elke week een dag bij haar thuis vraagt, aarzelde ze eerst, uiteindelijk zette ze de stap om haar zus te vragen. Samen met haar zus zijn ze de moeilijke opvoed momenten aan gaan pakken. Ze voelde zich niet langer eenzaam en alleen in de opvoeding staan en kon op de dagen dat ze wel alleen was, de regie makkelijker oppakken.
Hier komt mijn vraag aan jullie: Wat weerhoudt jullie nog om af en toe hulp te vragen aan iemand in je netwerk?