Ik voel me schuldig…
Ik zit op mijn werk en voel me schuldig, intens schuldig. Mijn dochter was verdrietig vanmorgen. “Moet ik nu WEER naar de BSO?“ (Lees: 2 middagen in de week) “Ik wil niet naar de BSO, waarom moet jij zo veel werken mama?” (Lees: 3,5 dagen in de week) “Sommige kinderen hoeven nooit naar de BSO. Hun mama is elke middag thuis!” Ik luister naar mijn dochter en voel me ook beetje verdrietig worden.
Schuldgevoel… Hier hebben veel ouders, ook die in mijn praktijk komen, last van. Schuldgevoel is niet echt een gevoel, het is een begrip wat iets zegt over hoe we een situatie interpreteren. Het lijkt er vaak op dat ouders, wanneer ze zich schuldig voelen, het moeilijk vinden om hun grenzen aan te geven. Ze blokkeren dan.
Schuldig voelen kan ook helpend zijn. Zo kun je nadenken over de situatie en er bij stil staan of je deze situatie wilt veranderen voor jezelf omdat het niet goed voelt. Of beslissen de situatie wel zo te houden. Hierin is het belangrijk om te bedenken wat jij precies zelf voelt en goed te kunnen scheiden wat je kind erin doet.
’s Avonds als mijn dochter rustig is, praat ik met haar. Ik leg uit dat werken ook belangrijk is voor mij en ons gezin. Dat ik snap dat het haar verdrietig maakte en dat ik mij ook even verdrietig voelde. Mijn schuldgevoel brengt ons weer een stapje dichter bij elkaar.