Eerlijkheid
In de voorjaarsvakantie ga ik samen met mijn kinderen een gezellige activiteit doen…
We gaan schaatsen.
Na een uur of wat ben ik verkleumd en koud tot op het bot. Ik kijk naar mijn kinderen en zie dat ze zich nog tijden kunnen vermaken. Toch zeg ik: “We gaan naar huis. Het is zo wel weer genoeg voor jullie geweest.” Ze komen behoorlijk in de weerstand, want ze willen niet gaan. Dus het verlaten van de schaatsbaan gaat niet gemakkelijk.
In mijn praktijk zie ik sinds enige weken een jongen van 12 jaar met zijn moeder. De communicatie tussen hen twee verloopt stroef. Er ontstaat veel discussie. Wat ik vooral zie gebeuren is dat de moeder haar eigen behoefte niet durft te delen en alleen maar opdraagt wat haar zoon moet doen.
Bijvoorbeeld: “Je moet mij elke dag bellen als je vanuit school naar een vriendje gaat”. De moeder zou ook kunnen zeggen: “Ik vind het fijn als je mij belt als je bij je vriendje gaat spelen, anders ben ik ongerust en weet ik niet waar je bent”.
De moeder begreep dat zodra ze haar gevoelens eerlijk zou vertellen, ze meer begrip terug zou krijgen van haar zoon. Ook leren kinderen zo rekening te houden met anderen. De moeder is nu duidelijker gaan communiceren, waardoor er meer verbinding ontstaat met haar zoon.
In de auto van de schaatsbaan terug naar huis, bedenk ik mij dat ik de kinderen moet opbiechten waarom ik naar huis wil gaan. Dus zeg ik eerlijk dat ik het ontzettend koud had!
Mijn kinderen reageren lachend…
“Zeg dat dan de volgende keer gewoon mama!”